9 ژانویه 2023- برای میلیون ها فرد مبتلا به دیابت، انسولین دارویی نجات بخش است. برخلاف بسیاری از داروهای دیگر، انسولین را نمی توان به راحتی با بلعیدن یک قرص دریافت کرد بلکه باید با سرنگ یا پمپ زیر پوست تزریق نمود. محققان گام‌هایی را به سمت ساخت قرص انسولین برداشته‌اند و اکنون، تیمی از محققان در مجله ی  ACS Nanoگزارش کردند که با استفاده از یک قرص خوراکی که توسط «ریز موتورهای» شیمیایی کار می‌کند، انسولین را به کولون موش‌ها تحویل داده اند.

بیماران دیابتی در تنظیم سطح قند خون خود مشکل دارند زیرا انسولین را به مقدار بسیار کمی تولید می کنند یا اصلا تولید نمی کنند. انسولین مصنوعی، بیش از صد سال است که عرضه شده است، اما اغلب با تزریق یا پمپ به بدن افراد دیابتی تحویل داده می شود. افراد مبتلا به دیابت، اغلب چندین بار در روز باید انسولین دریافت کنند، بنابراین تزریق مکرر می تواند دردناک باشد و در نتیجه، برخی از بیماران دوز توصیه شده را در زمان های صحیح مصرف نمی کنند.

شکل خوراکی انسولین ایده آل خواهد بود، اما این هورمون قبل از اینکه بتواند توسط روده ها جذب و وارد جریان خون شود، در محیط خشن معده تجزیه و خنثی می گردد. در تلاش‌های قبلی محققان انسولین خوراکی، را در حامل های میکرو یا نانو قرار دادند تا در برابر اسیدهای معده از آن محافظت شود، اما ورود این فرم از انسولین به جریان خون به انتشار غیرفعال به سلول‌هایی که روده بزرگ را پوشش می‌دهند، متکی بود که روش چندان کارآمدی نیست.

یک رویکرد بهتر انتقال فعال دارو به بدن است مانند یک کپسول روبو که اخیراً گزارش شده است که محموله خود را با عبور فعال از لایه ی ضخیم و مخاطی روده کوچک، تحویل می دهد. محققان؛ Yingfeng Tu، Fei Peng،Kun Liu  و همکارانشان می‌خواستند با یک مینی قرص حاوی انسولین که دارای «ریز موتورهای» شیمیایی کوچکی است به اثر مشابهی دست یابند تا انسولین را به طور ایمن و مؤثر به روده بزرگ برسانند.

برای ساخت این قرص ها، محققان ریزذرات منیزیم را با لایه ای از محلول حاوی انسولین و لایه ای از لیپوزوم ها پوشاندند. سپس آنها این ذرات را با جوش شیرین مخلوط کرده و آنها را به شکل قرص های کوچکی به طول 3 میلی متر فشرده کردند. سپس آنها را با محلول نشاسته استری شده[1] پوشاندند. این فرم از نشاسته از قرص ها در برابر اسید معده محافظت می کند و به آنها اجازه می دهد دست نخورده به روده بزرگ برسند. هنگامی که آنها در روده ی بزرگ تجزیه می شوند، ریزذرات منیزیم با آب واکنش داده و جریانی از حباب های گاز هیدروژن تولید می کنند که به عنوان میکروموتور عمل کرده و انسولین را به سمت پوشش روده بزرگ می راند تا در آنجا جذب شود.

محققان همچنین مینی قرص های خود را روی موش ها آزمایش کرده و دریافتند که می توانند سطح قند خون این حیوانات را به میزان قابل توجهی برای بیش از پنج ساعت کاهش دهند. در واقع، آنها می توانند سطح گلوکز را تقریباً به اندازه انسولین تزریقی پایین نگه دارند. اگرچه به تحقیقات بیشتری نیاز است، محققان می گویند که این گامی ملموس به سمت ایجاد فرمول های خوراکی از داروهای سنتی است که تاکنون تنها راه دریافت آنها تزریق بوده است.

منبع:

https://www.sciencedaily.com/releases/2023/01/230109112742.htm